Jalapa, salsa
Door: esther
29 April 2006 | Guatemala, Antigua
hallo iedereen!!
alles goed in NL? begreep dat het weer alweer een stuk beter is?
heb woensdag adios gezegd tegen een vriendinnetje. hele dag souvenirs geshopt (ze kan natuurlijk niet met lege handen thuiskomen) en lekker geluncht. 's middags meegeweest naar haar laatste salsales en meteen maar een afspraak gemaakt voor een les voor mij. (voor deze morgen, maar zal de dingen ff in chronologiscge volgorde vertellen;)).
donderdag eind van de ochtend naar Jalapa vertrokken, om het fosterparentskindje op te zoeken (kindje... die jongen is bijna 16, maargoed). eerst de bus gepakt naar la capital, guatemala city, en vandaar overgestapt in de bus naar Jalapa... zag er zwaar tegen op (stressbeest), omdat het eigenlijk niet zo veilig is in la capital (mijn hostzusje heeft recentelijk haar baan opgezegd in de city omdat ze het niet prettig vond steeds overvallen te worden... hmm...), maar het viel supermee, iedereenwas redelijk vriendelijk, geen enge mannen met wapens tegengekomen en los van het feit dat we iets van drie uur in de file hadden gestaan (brandende zon, geen airco) ook nog best een soepele reis gehad. in Jalapa hotelletje gezocht, wekker gekocht, gegeten in mn hotel en vroeg in bed gekropen (met een nieuw boek:) the alchemist van paulo coelho, echt een aanrader).volgende ochtend vroeg opgestaan, tuctuc gepakt naar het kantoor van de organisatie en daar aangekomen bleek dat de talk pas om n uur of 9 zou komen (ik was de om half 8), maar de directrice vond dat mn spaans meer dan bastante (genoeg) was, wat ik betwijfelde, maargoed, zonder talk dus op stap gegaan. er was wel een heel aardige chauffeur mee en een vrouw om het gesprek te leiden (wat ook idd wel nodig was). eerst een uurtje in een 4wd pickup door de bushbush gereden (over een hele steile, onverharde weg- nu redelijk begaanbaar, maar in de regentijd....)
aangekomen bij het huisje bleek dat Josue al een tijdje stond te wachten bij het hek, net zo zenuwachtig als ik, dat was wel grappig:). ze hadden het huisje verierd met ballonnen en een groot bord; bienvenidos, gracias por su visita (welkom, bedankt voor uw bezoek). had wat (kleine) cadeautjes meegenomen, onder andere een tshirt van mn jongste broertje (een voetbalshirt, van ajax) en die heeftie meteen aangetrokken. de familie is vrij arm (geen stromend water, geen gas, klein huisje) maar denk wel dat ik armere families heb gezien, mensen die helemaal geen huis hebben of wonen in een hutje van golfplaten... hoe dan ook, PLAN doet wel een boel voor deze familie, en zonder de hulp van de organisatie zouden ze het ook wel erg zwaar hebben... omdat dit berichtje even een spontane internet-actie was even geen fotos, maar die komen ckr nog.
Josue en zn zusjes hebben me hun schooltje nog laten zien. dacht, even naar binnen gluren maar werd meteen afgestraft door de lerares: ze haalde me voor de klas, plakte me voor het bord en zei: jongens, hier is de dochter van de sponsor van josue en zij gaat even iets vertellen over NL... okeee, iedereen weet wat voor held ik ben als ik een spreekbeurt moet houden (in het spaans! in een klas vol onbekende pubers!!) nouja, goed afgelopen, ik leef nog... part of the experience zullen we maar zeggen...
al met al best een leuk bezoek, en moest beloven dat (als het kon) dat ik terug zou komen en de rest van de familie mee zou nemen, en especial mn moeder.
terugreis naar antigua was warm en saai, maar ben gelukkig weer "thuis", toch wel de meest fijne plek hier.
en dan vanmorgen mn eerste salsales:) dans volgens mij zo stijf als een stokpaard, maargoed, hij zei dat het niet slecht ging voor de eerste keer dus laten we dat dan maar geloven... wel erg leuk om te doen, en heb meteen mn tweede les gepland:), en, om eerlijk te zijn, het laatste kwartiertje ging ook best aardig eigenlijk. best zwaar om te doen eigenlijk, dansen, viel me best een beetje tegen, maargoed, mooi voor mn conditie...
denk dat ik eind deze week nog voor een dag of wat naar Xela ga ("shela"), aka Quetzaltenango, omdat ik nu het noorden, het ossten en het zuiden heb gezien maar nog niet (echt) de hooglanden in het westen. en Xela schijnt wel de moeite waard te zijn... daarna nog een dag of wat en dan lekker naar huis:) tijd gaat echt supersnel:).
tot gauw dan maar, muchos besos, esther
alles goed in NL? begreep dat het weer alweer een stuk beter is?
heb woensdag adios gezegd tegen een vriendinnetje. hele dag souvenirs geshopt (ze kan natuurlijk niet met lege handen thuiskomen) en lekker geluncht. 's middags meegeweest naar haar laatste salsales en meteen maar een afspraak gemaakt voor een les voor mij. (voor deze morgen, maar zal de dingen ff in chronologiscge volgorde vertellen;)).
donderdag eind van de ochtend naar Jalapa vertrokken, om het fosterparentskindje op te zoeken (kindje... die jongen is bijna 16, maargoed). eerst de bus gepakt naar la capital, guatemala city, en vandaar overgestapt in de bus naar Jalapa... zag er zwaar tegen op (stressbeest), omdat het eigenlijk niet zo veilig is in la capital (mijn hostzusje heeft recentelijk haar baan opgezegd in de city omdat ze het niet prettig vond steeds overvallen te worden... hmm...), maar het viel supermee, iedereenwas redelijk vriendelijk, geen enge mannen met wapens tegengekomen en los van het feit dat we iets van drie uur in de file hadden gestaan (brandende zon, geen airco) ook nog best een soepele reis gehad. in Jalapa hotelletje gezocht, wekker gekocht, gegeten in mn hotel en vroeg in bed gekropen (met een nieuw boek:) the alchemist van paulo coelho, echt een aanrader).volgende ochtend vroeg opgestaan, tuctuc gepakt naar het kantoor van de organisatie en daar aangekomen bleek dat de talk pas om n uur of 9 zou komen (ik was de om half 8), maar de directrice vond dat mn spaans meer dan bastante (genoeg) was, wat ik betwijfelde, maargoed, zonder talk dus op stap gegaan. er was wel een heel aardige chauffeur mee en een vrouw om het gesprek te leiden (wat ook idd wel nodig was). eerst een uurtje in een 4wd pickup door de bushbush gereden (over een hele steile, onverharde weg- nu redelijk begaanbaar, maar in de regentijd....)
aangekomen bij het huisje bleek dat Josue al een tijdje stond te wachten bij het hek, net zo zenuwachtig als ik, dat was wel grappig:). ze hadden het huisje verierd met ballonnen en een groot bord; bienvenidos, gracias por su visita (welkom, bedankt voor uw bezoek). had wat (kleine) cadeautjes meegenomen, onder andere een tshirt van mn jongste broertje (een voetbalshirt, van ajax) en die heeftie meteen aangetrokken. de familie is vrij arm (geen stromend water, geen gas, klein huisje) maar denk wel dat ik armere families heb gezien, mensen die helemaal geen huis hebben of wonen in een hutje van golfplaten... hoe dan ook, PLAN doet wel een boel voor deze familie, en zonder de hulp van de organisatie zouden ze het ook wel erg zwaar hebben... omdat dit berichtje even een spontane internet-actie was even geen fotos, maar die komen ckr nog.
Josue en zn zusjes hebben me hun schooltje nog laten zien. dacht, even naar binnen gluren maar werd meteen afgestraft door de lerares: ze haalde me voor de klas, plakte me voor het bord en zei: jongens, hier is de dochter van de sponsor van josue en zij gaat even iets vertellen over NL... okeee, iedereen weet wat voor held ik ben als ik een spreekbeurt moet houden (in het spaans! in een klas vol onbekende pubers!!) nouja, goed afgelopen, ik leef nog... part of the experience zullen we maar zeggen...
al met al best een leuk bezoek, en moest beloven dat (als het kon) dat ik terug zou komen en de rest van de familie mee zou nemen, en especial mn moeder.
terugreis naar antigua was warm en saai, maar ben gelukkig weer "thuis", toch wel de meest fijne plek hier.
en dan vanmorgen mn eerste salsales:) dans volgens mij zo stijf als een stokpaard, maargoed, hij zei dat het niet slecht ging voor de eerste keer dus laten we dat dan maar geloven... wel erg leuk om te doen, en heb meteen mn tweede les gepland:), en, om eerlijk te zijn, het laatste kwartiertje ging ook best aardig eigenlijk. best zwaar om te doen eigenlijk, dansen, viel me best een beetje tegen, maargoed, mooi voor mn conditie...
denk dat ik eind deze week nog voor een dag of wat naar Xela ga ("shela"), aka Quetzaltenango, omdat ik nu het noorden, het ossten en het zuiden heb gezien maar nog niet (echt) de hooglanden in het westen. en Xela schijnt wel de moeite waard te zijn... daarna nog een dag of wat en dan lekker naar huis:) tijd gaat echt supersnel:).
tot gauw dan maar, muchos besos, esther
-
29 April 2006 - 18:16
Jiske:
hey!!
klinkt leuk joh!echt gaaf dat je zo tof werd ontvangen door je fosterparent kid. je plannen klinken er leuk allemaal!veel plezier nog!!
groetjes jiske -
30 April 2006 - 07:28
Amanda:
altijd leuk, spontane internet-acties:D was gister koninginnedag...wat zijn nederlanders soms toch raar:)omdat ik moest werken en zelf geen tijd had om vreemd te doen(:P), viel het me echt op,al die oranje mensjes enzo:)have fun in Xela!! tot gauw meisje!!
kus -
01 Mei 2006 - 14:05
Sterre:
Hej es, wat gaaf dat je zoveel doet daar in he verre westen;) En de tijd gaat inderdaad snel! veel reisplezier, xx Sterre -
01 Mei 2006 - 23:44
Eva:
hey Esther,
Grappig om je reis zo een beetje te volgen. Hier in NL ist nog steeds veels te koud, Piet Paulusma beloofd al weken dat t mooi weer zal worden ;). Ikzelf ben druk aan het werk (ben kok haha:)).
Enne de Alchemist heb ik op mn verjaardag gekregen, is echt n (apart) goed boek.
Veel plezier nog je laatste dagen in Guatemala.
groetjes, Eva -
02 Mei 2006 - 09:24
Vera:
jaja, erwin zei dat het vanaf morgen/overmorgen zomer wordt (Krol trouwens haha!)! hier nu meivakantie voor de meesten. en gewoon nog maar twee weekjes tot je weer terug bent! echt snel man! nogmaals: haal alles eruit wat erin zit, dat kan natuurlijk alles zijn, ook in de zon liggen, want je moet natuurlijk onherkenbaar zwart uit die gate komen hè!? tof dat je jullie fosterparents-puber hebt opgezocht, en wat heb je over het ge-wel-dige nederland verteld? dat we allemaal stijve stokpaarden zijn! haha, nou dan willen we straks wel een lesje van je Es!
zie je heel snel weer! kus vera -
02 Mei 2006 - 10:13
Ger:
Ha die Esther, Als ik de dingen lees die jij schrijft moet die spreekbeurt voor de klas toch peanuts zijn geweest. Maar ik begrijp het wel het is een raar fenomeen dat we de adrenaline door ons lijf voelen als we voor een aantal mensen/kinderen iets zomaar moeten vertellen. datzelfde gebeurt er ook als je in een bus zit en het wordt een nogal gevaarlijke reis. Wat is er nu enger?
Ik begrijp dat je straks de show steelt als je de salsa gaat dansen op een plaatselijk feest oid.
Ook bijzonder dat er binnen de armoede die er heerst nog gradaties zijn.
Ik merk dat je in korte tijd nog veel gaat ondernemen, veel plezier en een goede terugreis, groetjes Ger -
06 Mei 2006 - 11:18
Guus Raats:
Hoi Esther,
Het aftellen is begonnen. Nog een paar weken en dan ga je Guatemala en alles wat erbij hoort missen! Leuk jongetje trouwens, dat fosterparentskindje. Denk je hem uit te kunnen horen over wat PLAN allemaal voor hem betekend heeft, blijk je toch weer zelf de klos. Gelukkig kun je alle stress vanaf nu van je af dansen. Adios -
07 Mei 2006 - 17:28
Amanda:
Es, als ik die foto's zie ben ik echt trots (en jaloers:P) op je!echt supergaaf dat je t toch maar even mooi hebt geflikt om alleen naar guatemala te gaan!!!inmiddels hier ook mooi weer:D maar geloof vanaf morgen weer wat minder:S geniet van je laatste week! tot gauw!!
dikke kus,Amanda
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
