La vida loca

Hola chicos!

Ik zou nu eigenlijk moeten studeren, maar in plaats daarvan ga ik natuurlijk liever een verhaaltje schrijven. Alles gaat super goed hier! Overdag schijnt het zonnetje en ’s avonds hangt er al een gezellig kerstsfeertje. De laatste weken zijn voorbij gevlogen! Ik heb eigenlijk alleen maar leuke dingen gedaan. Nicola (een vriendin van hier) kreeg een tijdje terug 2 vriendinnen op bezoek, maar haar gastgezin kon er maar één van hen onderbrengen en dus vroeg ze heel voorzichtig of er iemand bij mij kon slapen. Natuurlijk, geen probleem! Ik heb toch 2 bedden, dus waarom niet?! Toen het echt zover was, vond ik het wel een beetje gek. Er kwam iemand een weekend bij mij logeren die ik nog nooit eerder had gezien. Maar het ging allemaal heel makkelijk. Het was een leuke meid, dus het voelde net alsof er weer een vriendin van mij op bezoek was. Een andere Duitse jongen had dat weekend 8 vrienden op bezoek, dus zijn we 2 avonden met zijn allen uitgeweest. Daar zat ik dan met 13 Duitsers opgescheept.. haha nee hoor, het was hartstikke leuk! ’s Ochtends stond het meisje dat bij mij sliep al best vroeg op om naar Nicola te gaan. Ik draaide me dan nog lekker een keer om. Heb er echt helemaal geen last van gehad. Uiteindelijk was dat denk ik zelfs een van mijn leukste weekenden hier!

De maandag daarna kregen we minder leuk nieuws. Een van de meiden uit onze groep moest naar huis vanwege persoonlijke omstandigheden en zou daarna niet meer terug komen. We zijn daarom op dinsdag met zijn allen nog wat gaan drinken in een bar om afscheid te nemen. De avond daarna zijn ze nog met z’n allen op stap geweest, maar toen kon ik helaas niet mee omdat ik de volgende dag mijn Spaans examen had. Ik ben die dag nog wel even bij haar thuis langs gegaan om voor de laatste keer gedag te zeggen.

Die donderdag, na mijn Spaans examen, had ik met een meisje afgesproken om kaartjes te gaan kopen voor de wedstrijd FC Barcelona – Villareal die aankomende zaterdag gespeeld wordt. Ook dit was weer het perfecte voorbeeld van nietswetende Spanjaarden die je van het kastje naar de muur sturen. In de officiële FC Barcelona shop konden we de kaartjes niet kopen omdat we allebei geen creditcard hadden. Daarom werden we naar het stadion gestuurd, want daar zou je wel met debitcard kunnen betalen. Uhuh, dat kon inderdaad, maar dan zouden we geen 4 stoelen bij elkaar kunnen krijgen, dat kon pas 5 dagen voor de wedstrijd. Maar we konden het ook wel eens bij het tentje op de Ramblas proberen, daar zou je contant kunnen betalen én 4 stoelen bij elkaar kunnen krijgen. Eenmaal daar aangekomen, bleek dat ze nog helemaal geen kaartjes hadden. Die komen pas een week voor de wedstrijd binnen. Deze week dus nog maar voor de laatste keer proberen om ze de krijgen.

Na dit teleurstellende rondje stad, besloten we toch nog maar iets van de avond te maken door gezellig uit eten te gaan. Onze bestemming: het restaurant dat ze ook wel het beste burgerrestaurant van Barcelona noemen. En ja, ze hadden gelijk. Het was ver-ruk-ke-luk! Als toetje hadden we chocolate con churros. Niet dat dat als toetje bedoelt is, maar hier kan alles. We hadden voor Spaanse begrippen redelijk vroeg gegeten, dus rond 10 uur was ik thuis. Toen ik net wilde gaan douchen kreeg ik een berichtje van een ander meisje: ‘hé! Vanavond is het shoppingnight, alle winkels tot 01.00 open, zin om mee te gaan?!’. Ja natuurlijk, Esther is overal voor in. Dus kleren weer aan en op naar de stad! In elke winkel stonden dj’s en in plaats van korting (wat wij verwacht hadden bij een shopping night), kreeg je een gratis drankje als je iets kocht. Het was een gekkenhuis, zelfs om 12 uur stonden er nog rijen voor de winkels. En dat alles voor een biertje..

De dag erop was het Rina’s verjaardag. Eigenlijk ga ik hier vooral met Duitsers om, en aangezien haar vriendinnen van thuis ook over waren komen vliegen, was het weer een Duits feestje. Ik kon me geen beter feestje voorstellen. We begonnen met een gezellig etentje. Rina had voor ongeveer 15 personen lasagne gemaakt, de lekkerste die ik ooit op heb. Bravo! Daarna stonden er 2 volle schalen tiramisu op ons te wachten. Nadat de buikjes gevuld waren, verhuisden we naar de woonkamer. Na eerst in de stemming te komen met wat feestmuziek, werd al snel de gitaar erbij gepakt. Dit, in combinatie met hun super knusse woonkamer, creëerde de perfecte sfeer. Daarna verplaatsten we ons naar een club en was de avond helemaal compleet. Bedankt jongens!

De dag erna zou ik samen met Sarah en Nicola naar Sitges gaan. Helaas kon Nicola uiteindelijk niet mee omdat ze ziek was, maar met Sarah ben ik alsnog gegaan. Ondanks dat de zon niet scheen en Sitges toch vooral bekend is om zijn stranden, hebben we een hele leuke dag gehad. Met de chocolate con churros waren ze ook hier bekend, dus besloten we om er maar weer eens een te nemen. Daarna vertelde Sarah me dat ze in Spanje nog nooit paella op had. Schandalig! Daar moest maar eens verandering in komen, dus drie keer raden wat wij als lunch hadden. Rond 4 uur gingen we weer met de trein naar Barcelona. Ik ben toen nog even gaan shoppen en Sarah is naar huis gegaan, omdat ze nog een essay af moest maken.

Ik praat geloof ik nog al veel over eten, maar daar kan je hier ook gewoon echt niet omheen. Vorige week zijn we wezen lunchen in een chinees restaurant. Ja, een keer wat anders dan paella en tapas. Ik had al 3 maanden geen chinees meer op, dus dat eten ging er wel in. Alleen een beetje jammer dat iedereen met stokjes bleek te kunnen eten, behalve ik.. Maar dat is weer een uitdaging om te leren ;). Vorige week had een Engels meisje voor ons gekookt, we hadden een echt ‘British roast dinner’. De foto’s zeggen genoeg denk ik.

Wat ook nog wel een grappig verhaal is om te vertellen is mijn hardloopavontuur. Normaal ren ik altijd naar het strand en sla ik daar rechtsaf om over de boulevard verder te rennen. Deze keer besloot ik om eens de linkerkant van het strand te gaan ontdekken. Ik hoorde dat het daar altijd veel rustiger was en dat leek me wel ideaal. Geweldig idee, totdat ik eens goed keek en zag dat ik over het naaktstrand aan het rennen was. Shit! Ik wist niet hoe snel ik om moest draaien..

Op het naaktstrand na voel ik me hier helemaal thuis ;). Ik ken ondertussen verschillende mensen die hier in de flat wonen en vind het natuurlijk hartstikke leuk als ze mij ook herkennen. Een heel schattig vrouwtje begint altijd ronduit tegen mij te lullen als we weer eens samen in de lift staan. Ik versta er helemaal niks van, maar ik lach dan altijd maar een beetje en met ‘si si’ kom je al een heel eind. Pas begon ze ineens in het Engels te praten, dat was ze namelijk aan het leren. Ik schat haar rond de 65/70, dus heel leuk dat ze daar nu nog mee bezig is. Eindelijk kon ik haar vertellen dat ik uit Nederland kwam en sinds toen begroet ze me dan ook met ‘holaaaa holanda’. Ook had ik pas de grootste lol met een vrouwtje op straat, ook al verstond ik daar ook helemaal niks van. We rende samen hiel stiekem de straat over terwijl het stoplicht rood was, zo ook bij de volgende en de volgende. Na de derde keken we elkaar aan en zagen we eigenlijk pas dat we al een hele tijd samen door het rode licht aan het rennen waren. We schoten allebei in de lach en hele verhalen kwamen er weer uit. Ja, dat zijn nou echt de leuke momenten uit het alledaagse leven hier. Ik weet niet of ik het zo leuk over kan brengen als het echt is, maar ik doe mijn best.

Veel van de mensen die ik hier heb leren kennen, gaan komend weekend of begin volgende week al naar huis, omdat hun tentamens er dan al op zitten. Deze week gaan we daarom nog voor de laatste keer met z’n allen eten. Ik zie eigenlijk best wel tegen het afscheid op, ik wil helemaal niet dat ze gaan en dat we elkaar misschien nooit meer zien! Afscheid nemen in Nederland was niet leuk, maar dit is nog veel erger..

Ik mag nog even 1,5 week knallen! Eigenlijk zou ik gister mijn punt terug krijgen van Spaans en mijn diploma op kunnen halen, maar niet-verbazend waren de Spanjaarden weer eens niet op tijd klaar, dus is het een week uitgesteld. In de tentamentijd zit de bieb elke dag overvol . Ze controleren zelfs je studentenkaart als je naar binnen wil om studenten van andere universiteiten buiten de deur te houden (tja, onze bieb schijnt heel geliefd te zijn, geen idee waarom). Om een plekje te veroveren moet je eigenlijk al voor de deur staan voordat de bieb open gaat. Ik had bedacht dat mijn voorkeur uitging naar iets langer slapen en dan thuis te studeren, maar helaas besloot ons internetbedrijf roet in het eten te gooien. Ze hebben gister ons internet afgesloten, terwijl ze wel het geld van onze rekening hebben gehaald.. Heel erg fijn. Maar goed, die 2 weken zonder internet overleven we ook nog wel. Dan toch maar ’s ochtends vroeg naar de bieb hè.

Sorry dat ik zo ongeveer alles van dag tot dag heb verteld en het dus een beetje een lang (en misschien voor jullie wel saai) verhaal is geworden, maar ik heb gewoon zo veel leuke dingen gedaan de laatste tijd, dat ik niet meer weet wat ik moet vertellen. Hopelijk ga ik nog 2 van zo’n super weken tegemoet.

Tot heel snel luitjes!

Veel liefs en een dikke kus uit Barca.