Time flies when you're having fun!

Holaaaa,

Daar ben ik weer! Het is vandaag 22 november, dat betekent dat ik over één maand en twee dagen alweer naar huis moet. Maar daar ga ik nog niet aan denken, want er staan nog, op de tentamens na, heel veel leuke dingen op het programma! Volgend weekend ga ik waarschijnlijk een dagje naar Sitges en misschien het weekend daarna naar Madrid. Verder zijn er heel veel leuke feestjes en etentjes en organiseert het Nederlands café nog een afscheids-/nieuwjaarsborrel.

Afgelopen maand heb ik geen moment stil gezeten. Ik heb 3 weekenden bezoek gehad; Melissa en Manon, Nicole en Suzan en Rian zijn langs geweest. Naast dat bezoek heel leuk is, is het ook nog eens handig; zonder hun had ik mijn nieuwe aanwinsten noooit mee terug naar Nederland kunnen nemen. Heel gek, met Nicole lag ik nog aan het strand en een paar dagen later met Rian en Suzan konden we niet het huis uit zonder paraplu en was het ijskoud (ja, 10 graden is voor mij nu ijskoud). Die temperatuur is het zo ongeveer gebleven, dus ik heb mijn nieuwe winterjas (die ik toch maar voor de zekerheid had gekocht) nog niet aangehad. Het is ook maar goed dat het niet kouder wordt, want wij hebben geen verwarming in ons appartement en dan wordt het 's ochtends nog alleen maar lastiger om onder de warme dekens vandaan te komen. Verder is het ook fijn voor de Spanjaarden dat de temperatuur niet onder de 0 uit komt, ze zijn namelijk bang voor sneeuw. Het sneeuwt hier maar ongeveer 1 keer in de 5/6 jaar en dan is er ook werkelijk geen leven meer in de stad. Alle winkels/universiteiten/kantoren zijn gesloten en iedereen sluit zich op in zijn appartement.

Een paar weken terug ben ik een dagje naar de Montserrat geweest. Heel erg mooi, ik zal de foto’s hier proberen te uploaden. Wat een dag, ik was gebroken toen ik terug kwam. Mijn Duitse vriendinnetje en ik hadden heel leuk besloten om een halte eerder uit te stappen met de trein, zodat we zelf naar het topje van de berg konden lopen. Resultaat: een 2,5 uur lange klim. Het was niet gewoon een pad naar boven zoals we hadden verwacht, maar we moesten echt klimmen. Daar gingen we dan op onze allstars en in ons spijkerbroekje met blouseje. Niet heel handig natuurlijk. Toen we na een half uur alleen nog maar ingehaald waren door ‘echte bergbeklimmers’, daar bedoel ik mee; in sportkleren en met bergschoenen aan, en een kort gesprekje met een van die sportievelingen, kwamen er achter dat dit echt afzien zou worden. Maar natuurlijk gaven we niet op en uiteindelijk zijn we er dan ook gekomen! Maar we moesten ook nog terug.. Dit ging gelukkig wat sneller. Ondanks dat het echt heel zwaar was, heb ik er er helemaal geen spijt van gehad dat we dit hebben gedaan. We hebben heel veel mooie dingen gezien en zijn sportief bezig geweest! Dat is er de laatste maanden niet heel veel van gekomen.. Sinds een paar weken heb ik het hardlopen weer opgepakt, maar het is nog steeds niet te vergelijken met wat ik in Nederland aan sporten deed. Er zijn hier gewoon te veel andere leuken dingen te doen. Het Spaanse eten en drinken helpt ook niet echt mee om aan de lijn te denken. Ik kan maar geen genoeg krijgen van de tapas, paella, churros, sangria en mojitos. Ook hebben we op donderdag onze wekelijkse kookavond. Elke week eten we bij iemand anders thuis en een andere, vaak traditionele, maaltijd. Dit etentje gaat gepaard met wijn, veel wijn. Dankzij deze avondjes heb ik al veel nieuwe dingen leren eten. Nooit gedacht dat ik mosselen echt lekker zou gaan vinden. Én olijven, ja zelfs die eet ik nu. En waar ik eerst geen rode wijn dronk, is het nu mijn lievelingsdrankje bij elke maaltijd. Aan de etenstijden moet ik nog steeds wel een beetje wennen. 21.00 is voor mij nu normaal, maar het voelde toch wel gek toen we een paar weken geleden pas om 23.30 begonnen met eten.

Naast het eten, ben ik ook echt van de stad en mensen zelf gaan houden. Alle mensen zijn zo open en gastvrij én ik heb me nog geen seconde ongemakkelijk of onveilig gevoeld. Heerlijk om ’s avonds rond 23.00 nog alleen over het strand te kunnen wandelen, zonder ergens zorgen over te hoeven maken. Alles gaat op zijn gemakje en ze maken zich allemaal nergens druk over. Door een rood stoplicht lopen waar een politieman langs staat? Geen probleem. Ze hebben wel iets beters te doen denk ik zo. Ook is het een hele schone stad. Elke nacht zijn ze met man en macht aan het werk om weer heel de stad netjes te krijgen. Het enige nadeel: je witte broek is niet meer zo wit als ze de stoep schoon gaan spuiten en jij er vervolgens met je slippertjes overheen loopt ;)

Komende week heb ik mijn examen Spaans en sluit ik dat al af. Ik had trouwens voor mijn presentatie in het Spaans een 9! Nooit gedacht een paar weken geleden dat ik die taal nog ooit zou kunnen spreken. Ik heb nog een weekje college en daarna beginnen de andere tentamens ook. 2 vakken zijn niet zo moeilijk, maar voor de andere 2 mag ik nog wel even aan de bak. Ik snap er niet altijd even veel van, maar alle leraren zijn altijd bereid het je persoonlijk uit te leggen. Het is hier heel normaal om even een mailtje te sturen en vaak kan je dan al meteen langs komen. Ook heel apart dat alle leraren je bij naam kennen. Als ik in Nijmegen een docent in de Albert Heijn tegen zou komen, zou hij me straal voorbij lopen, niet wetende dat ik een van die paar honderd studenten ben die elke dag bij hem in de collegezaal zit. Maar toen ik hier een docent tegen kwam in de supermarkt, werd ik heel vrolijk begroet met ‘Hi Esther!’.

Ik heb het dus nog steeds heel erg naar mijn zin! Zo komen er wat meisjes bij mij eten en daarna gaan we waarschijnlijk weer gezellig aan de mojitos.

Groetjesss en tot snel weer! xxxx