Woensdag in Hunedoara

Hoi luitjes!
Het heeft even voordat we er weer een stukje konden schrijven, maar dat komt omdat wij vandaag alweer druk bezig zijn geweest. Vanmorgen stonden we om half 11 met Vasi, Gert en Ingrid voor de ingang van de High School. Na een korte rondleiding door praktijklokalen (mét autowrak) en wat andere leslokalen (met 20 starende leerlingen), stond ons een echte Engelse les te wachten. Ook bij deze les kwamen wij iets te laat binnen, waardoor alle leerlingen (maarliefst 8 van de 28!) ons met open mond aanstaarden.
De klas bestond uit 8 jongens, 2 daarvan klopten al meteen enthousiast op de lege tafels achter hen. De les bestond uit het ontdekken van verschillen en overeenkomsten tussen Nederland en Roemenië. Onze 2 vrienden die voor ons zaten vertelden ons al snel dat ze een Nederlands woord kenden: pjemmel. Ze moesten het drie keer uitspreken voordat wij doorhadden dat het om een Nederlands woord ging, en rara wat zou dat zijn?...
Alle jongens keken ons zeer geïnteresseerd aan terwijl wij hun vragen beantwoorden. Wat moesten die 3 blonde meisjes toch hier?!
Na afloop van de les werden we dan ook door allen uitgenodigd om morgenavond mee naar de ‘Night Club’ te gaan, waar morgen een speciaal college feest wordt gegeven. Misschien wat voor ons?
Onder luid gejoel van een stuk of wat andere leerlingen verlieten wij met Ingrid de High School om een voedselpakket te gaan samenstellen bij Kaufland (de supermarkt).
Na de lunch met Arnold en Jos, die net zijn vertrokken naar Nederland, hebben wij nog een bezoekje gebracht aan de thuiszorg. De verpleegsters wilden ons blijkbaar ook in de watten leggen, want binnen no-time werden wij volgestopt met van alles en nog wat. Hier zagen we overal de kasten en stoelen die uit Nederland zijn overbracht.
Daarna was het tijd voor een bezoekje aan de school van Ormi, een school voor gehandicapte kinderen. Ook hier kwamen we overal kasten en stoelen tegen die ons bekend voorkwamen. De rondleiding was erg mooi: de klasjes waren knus, vrolijk en kleurrijk. De leerlingen waren ook erg enthousiast om ons te zien, soms een beetje té… De eerste jongen die we tegenkwamen, wilde ons al meteen niet meer loslaten. We werden uiteindelijk gered door Ilona, de vrouw van Ormi.
We komen net terug van een gezellig avondje eten en Kolonisten bij Vasi, Ramona en Razvan. We beginnen ons nu echt thuis te voelen hier en we zouden het daarom ook helemaal niet erg vinden als het noodweer deze kant op komt, zodat we nog even kunnen blijven :)
We krijgen steeds meer reacties en dat vinden we erg leuk: Ga zo door!
Liefs,
Esther en Inger